Noc KupaÅ‚y, zwana też NocÄ… KupalnÄ…, KupalnockÄ… lub NocÄ… ÅšwiÄ™tojaÅ„skÄ… czy też potocznie SobótkÄ… to nazwa sÅ‚owiaÅ„skiego Å›wiÄ™ta zwiÄ…zanego z letnim przesileniem SÅ‚oÅ„ca, obchodzonego w najkrótszÄ… noc w roku (czyli najczęściej – nie uwzglÄ™dniajÄ…c roku przestÄ™pnego – z 21 na 22 czerwca). Przeprowadzane w jej trakcie zwyczaje i obrzÄ™dy sÅ‚owiaÅ„skie miaÅ‚y zapewnić Å›wiÄ™tujÄ…cym zdrowie i urodzaj.
W czasie tej magicznej nocy rozpalano ogniska, w których palono zioÅ‚a. W trakcie radosnych zabaw odbywaÅ‚y siÄ™ różnego rodzaju wróżby i taÅ„ce. DziewczÄ™ta puszczaÅ‚y w nurty rzek wianki z zapalonymi Å›wiecami. WyÅ‚owienie przez kawalera wianka wróżyÅ‚o szybkie zamążpójÅ›cie. Prawdopodobnie pozostaÅ‚oÅ›ci dawnych wiosennych obrzÄ™dów magicznych koÅ„czÄ…cych zaklinanie „dobrego poczÄ…tku”, nawiÄ…zujÄ…cych do obrzÄ™dowoÅ›ci zadusznej i nadchodzÄ…cego urodzaju. KupaÅ‚Ä… nazywano również ogniska palone podczas tych obrzÄ™dów. Na Mazowszu i Podlasiu obrzÄ™dy sobótkowe byÅ‚y zwane kupalnockÄ…, na pograniczu polsko-ukraiÅ„skim – KupaÅ‚Ä…. Nazwa zwyczaju odnosi siÄ™ także bÅ‚Ä™dnie do rzekomego sÅ‚owiaÅ„skiego Boga pÅ‚odnoÅ›ci KupaÅ‚y.
Współcześnie, w swym stosunkowo pierwotnym znaczeniu, święto to jest nadal obchodzone przez wielu neopogan: rodzimowiercy słowiańscy nawiązują ściśle do słowiańskiej tradycji tego święta, podczas gdy np. wikanie w obchodach święta przesilenia letniego bazują na różnych tradycjach, głównie brytyjskich.
Obecnie jako rodzime święto zakochanych Noc Kupały przeciwstawiana jest zachodnim Walentynkom.
Źródło: wikipedia.org
